– Wstałem rano skacowany i poszedłem do sklepu po jakiegoś klina. Przychodzę niedospany, morda nieogolona, cały jak psu z gardła wyjęty, w szlafroku i coś do mnie dociera, że chyba coś pomyliłem. Rozglądam się – a tu teatr!
– No i co?
– Dali mi angaż.

Autor: Ernesto Che GO

Myślę, że jestem, więc jestem. Tak myślę. Zobacz wszystkie wpisy opublikowane przez Ernesto Che GO